Verbum

разлад, ✂, м.

1. Адсутнасць адзінства, адпаведнасці, згоднасці.

   • Р. у працы.

2. Нязгода, нелады; раздор разлад.

   • Р. у сям’і.

разладдзе, ✂, н. (разм.).

Тое, што і разлад.

разладзіцца, ✂; зак.

1. Прыйсці ў няспраўнасць.

   • Машына разладзілася.

2. Расстроіцца, парушыцца.

   • Дружба разладзілася.
   • Вяселле разладзілася.

|| незак. разладжвацца, ✂.

разладзіць, ✂; зак.

1. Вывесці з рабочага стану (спец.).

   • Р. станок.

2. Расстроіць, парушыць што-н.

   • Р. справу.
   • Р. вяселле.

3. Сапсаваць (пра здароўе).

|| незак. разладжваць, ✂.

разлажыцца​¹, ✂; зак.

1. Раскласці, размясціць свае рэчы.

   • Разлажыўся са сваімі рэчамі па ўсёй хаце.

2. Прыняць раскладзены выгляд.

   • Паходны ложак лёгка разлажыўся.

|| незак. раскладацца, ✂ і раскладвацца, ✂.

разлажыцца​², ✂; зак.

1. Распасціся пад уздзеяннем бактэрый, згніць.

   • Торф яшчэ слаба разлажыўся.

2. перан. Дайсці да поўнага маральнага падзення, дэзарганізавацца.

   • Армія ворага разлажылася.

|| незак. разлагацца, ✂.

|| наз. разлажэнне, ✂.

разлажыць​¹, ✂; зак.

1. Палажыць па розных месцах у пэўным парадку.

   • Р. тавар.

2. Рассунуць, прыгатаваць для карыстання.

   • Р. складанае крэсла.

3. Размеркаваць паміж кім-н. пэўную суму.

   • Р. страту паміж усімі ўдзельнікамі.

4. Распаліць агонь.

   • Р. агонь.

|| незак. раскладаць, ✂ і раскладваць, ✂.

|| наз. раскладанне, ✂ і раскладванне, ✂.

разлажыць​², ✂; зак.

1. Раздзяліць што-н. на састаўныя часткі (спец.).

   • Р. ваду на кісларод і вадарод.

2. перан. Дэзарганізаваць, давесці да маральнага падзення.

   • Р. варожую групоўку.

|| незак. раскладаць, ✂ і раскладваць, ✂.

|| наз. раскладанне, ✂, раскладванне, ✂ і разлажэнне, ✂.

• Маральнае разлажэнне.

разлайдачыцца, ✂; зак. (разм.).

Разленавацца, стаць гультаём.

разламацца, ✂; зак.

1. Пры ломцы, удары распасціся на кавалкі.

   • Льдзіна разламалася.

2. Разбурыцца, разваліцца, зламацца (разм.).

   • Плот разламаўся.