Verbum

блішча́сты, ✂.

Які мае гладкую, бліскучую паверхню, адбівае прамяні святла.

• Блішчастыя гузікі.

блішча́ць, ✂; незак.

1. Свяціцца або адсвечваць роўным святлом.

   • Боты блішчаць.
   • Возера блішчыць (разм.).

2. Свяціцца (пра вочы).

   • Вочы блішчаць ад радасці.

   • Блішчаць вачамі (разм.) — маўкліва прасіць што-небудзь, выказваць жаданне позіркам.

блок​¹, ✂, м.

Аб’яднанне дзяржаў, партый, арганізацый, груповак для сумесных дзеянняў.

• Палітычны б.

|| прым. блокавы, ✂.

блок​², ✂, м.

1. Частка якой-н. пабудовы, машына і пад., якая сама складаецца з дэталей.

   • Б. цыліндраў.

2. Штучна зроблены з бетоннай сумесі будаўнічы матэрыял у выглядзе вялікай цагліны.

   • Шлакабетонны б.

3. Комплекс будынкаў аднолькавага прызначэння.

   • Хірургічны б.

|| прым. блочны.

• Блочнае будаўніцтва.

блудзі́ць​¹, ✂; незак.

Страціўшы арыенціроўку, блукаць па лесе, у незнаёмым месцы ў пошуках правільнага выйсця.

• Хто пытае, той не блудзіць (прыказка).

|| зак. заблудзіць, ✂.

блудзі́ць​², ✂; незак. (разм.).

Распуснічаць.

блудлі́вы, ✂.

1. Распусны.

2. Пракудлівы, зладзеяваты (разм.).

   • Блудлівая кошка.

блудні́ца, ✂, ж. (уст.).

Жанчына лёгкіх паводзін.

блу́дны​¹ ✂:

• блудны сын — пра непакорнага сына, які пайшоў з бацькоўскага дому, а пасля блукання па свеце з раскаяннем вярнуўся да бацькі (з евангельскай прытчы), а таксама наогул пра легкадумнага, свавольнага чалавека, які раскаяўся ў сваіх памылках.

блу́дны​², ✂ (разм.).

Распусны ў палавых адносінах; непрыстойны.

• Блудныя жарты.