блішча́ць,
-
Свяціцца або адсвечваць роўным святлом.
- Боты блішчаць.
- Возера блішчыць (
разм. ).
-
Свяціцца (пра вочы).
-
Вочы блішчаць ад радасці.
-
Блішчаць вачамі (
разм. ) — маўкліва прасіць што-небудзь, выказваць жаданне позіркам.
-
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)