блудзі́ць​1, ✂; незак.

Страціўшы арыенціроўку, блукаць па лесе, у незнаёмым месцы ў пошуках правільнага выйсця.

  • Хто пытае, той не блудзіць (прыказка).

|| зак. заблудзіць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)