Verbum

эмпірыя, ✂, ж. (кніжн.).

1. Чалавечы вопыт увогуле, успрыманне ўсяго знешняга органамі пачуццяў.

2. Назіранне ў натуральных умовах у адрозненне ад эксперыменту.

|| прым. эмпірычны, ✂.

эмпірыякрытыцызм, ✂, м.

Суб’ектыўна-ідэалістычны напрамак у філасофіі і метадалогіі навукі канца 19 — пачатку 20 стст., які адмаўляе аб’ектыўнае існаванне матэрыяльнага свету і разглядае яго як з’яву свядомасці і спалучэнне адчуванняў індывіда.

эму, нескл., м.

Вялікая птушка атрада казуараў, падобная да страуса.

эмульсія, ✂, ж. (спец.).

1. Вадкасць з узважанымі ў ёй часціцамі іншай вадкасці.

2. Святлоадчувальны слой на фотапласцінках, фота- і кінаплёнцы.

|| прым. эмульсійны, ✂.

эмфаза, ✂, ж. (спец.).

1. У літаратуры: узмацненне эмацыянальнай выразнасці мовы, якое дасягаецца зменай інтанацыі і выкарыстаннем парадку слоў і розных рытарычных фігур.

2. У лінгвістыцы: спосаб артыкуляцыі, які стварае напружанасць у гучанні некаторых зычных гукаў.

|| прым. эмфатычны, ✂.

• Э. націск.

эмфізема, ✂, ж. (спец.).

Хваробатворнае скапленне паветра ў якіх-н. органах, тканках.

• Э. лёгкіх.
• Тканкавая э.

|| прым. эмфізематозны, ✂.

эндакрыналогія, ✂, ж.

Навука аб залозах унутранай сакрэцыі і захворваннях, звязаных з парушэннем іх функцый.

|| прым. эндакрыналагічны, ✂.

эндакрынны, ✂.

Які мае адносіны да залоз унутранай сакрэцыі.

• Эндакрынныя залозы.

эндакрынолаг, ✂, м.

Урач, спецыяліст па эндакрыналогіі.

эндаскапія, ✂, ж. (спец.).

Медыцынскае абследаванне пры дапамозе эндаскопа.

• Э. лёгкіх.

|| прым. эндаскапічны, ✂.

• Э. агляд.