Verbum

эквівалентны, ✂, ж. (кніжн.).

1. гл. эквівалент.

2. Цалкам раўнацэнны чаму-н. у якіх-н. адносінах.

   • Э. абмен.

|| наз. эквівалентнасць, ✂.

эквілібрыст, ✂, м.

Цыркавы артыст, які займаецца эквілібрыстыкай.

|| ж. эквілібрыстка, ✂.

эквілібрыстыка, ✂, ж.

Жанр цыркавога мастацтва — жангліраванне, акрабатычныя практыкаванні пры няўстойлівым становішчы цела, напр. на канаце.

• Э. на канаце.
• Паэтычная э. (перан.).

|| прым. эквілібрыстычны, ✂.

экзальтаваны, ✂, ж. (кніжн.).

Які знаходзіцца ў стане павышанай узбуджальнасці, прасякнуты экзальтацыяй.

• Э. чалавек.

|| наз. экзальтаванасць, ✂.

экзальтацыя, ✂, ж. (кніжн.).

Стан павышанай узбуджальнасці.

• Слухачы ў экзальтацыі.

|| прым. экзальтацыйны, ✂.

экзамен, ✂, м.

1. Праверка ведаў па якім-н. вучэбным прадмеце.

   • Э. па фізіцы.

2. перан. Якое-н. выпрабаванне, праверка.

   • Э. на смеласць.

|| прым. экзаменацыйны, ✂.

экзаменавацца, ✂; незак.

Здаваць экзамен.

|| зак. праэкзаменавацца, ✂.

экзаменаваць, ✂; незак.

Правяраць веды па якім-н. прадмеце.

|| зак. праэкзаменаваць, ✂.

экзаменатар, ✂, м.

Выкладчык, які прымае экзамен.

|| ж. экзаменатарка, ✂.

|| прым. экзаменатарскі, ✂.

экзарх, ✂, м.

У праваслаўнай царкве: галава асобнай царкоўнай ці самастойнай царквы, а таксама асоба, якая носіць гэты тытул.