Verbum

эгаістычны, ✂.

1. гл. эгаізм і эгаіст.

2. Прасякнуты эгаізмам, сябелюбівы.

   • Эгаістычная асоба.
   • Эгаістычныя мэты.
   • Паступіць эгаістычна (прысл.).

|| наз. эгаістычнасць, ✂.

эгацэнтрызм, ✂, м. (кніжн.).

Крайняя форма праяўлення эгаізму.

|| прым. эгацэнтрычны, ✂.

эгацэнтрык, ✂, м. (кніжн.).

Тое, што і эгацэнтрыст.

эгацэнтрыст, ✂, м. (кніжн.).

Чалавек, якому ўласцівы эгацэнтрызм.

|| ж. эгацэнтрыстка, ✂.

|| прым. эгацэнтрычны, ✂.

эге, ✂ і э-ге-ге, выкл.

Ужыв. пры выяўленні чаго-н. важнага ці нечаканага у знач. вось яно што, вось яно як.

• Эге! Аказваецца вось у чым справа!

эгіда, ✂, ж.:

• пад эгідай чыёй (высок.) — пад чыім-н. заступніцтвам, кіраўніцтвам.

• Пад эгідай закона.

эдэльвейс, ✂, м.

1. Горная травяністая расліна, суквецце якой падобна на белую зорку.

2. Кветка гэтай расліны.

эзопаўскі, ✂:

• эзопаўская мова — багатая алегорыямі, намёкамі і іншымі прыёмамі з мэтай скрыць прамы сэнс такіх выказванняў [ад імя старажытнагрэчаскага байкапісца Эзопа].

эка...

Першая частка складаных слоў са знач. экалагічны, напр. экафонд, экацэнтр.

экалогія, ✂, ж.

1. Навука аб адносінах раслінных і жывёльных арганізмаў між сабой і да акаляючага іх асяроддзя.

   • Э. раслін.
   • Э. чалавека.

2. Стан арганізмаў, што насяляюць агульную тэрыторыю, іх адносіны адзін да аднаго і да акаляючага асяроддзя.

   • Э. глебы.
   • Э. лесу.
   • Э. чалавека або сацыяльная э. (узаемадзеянне чалавека, грамадства і навакольнага асяроддзя).
   • Э. культуры (перан.).

|| прым. экалагічны, ✂.

• Э. стан вадаёма, глебы.
• Экалагічныя росшукі.
• Экалагічная этыка.
• Экалагічна (прысл.) чыстае асяроддзе.
• Экалагічна (прысл.) чыстыя прадукты.