Verbum

штэпсель, ✂, м.

Вілка для ўключэння ў электрычную сетку пераносных апаратаў (радыёпрыёмнікаў, лямп і пад.).

|| прым. штэпсельны, ✂.

шуба, ✂, ж.

1. Зімовае верхняе адзенне з футра.

   • Лісіная ш.

2. Поўсцевае покрыва некаторых жывёл.

   • Ш. вавёркі.

|| прым. шубны, ✂.

шугаць, ✂; незак.

1. Гарэць яркім полымем, палаць; вырывацца адкуль-н. (пра полымя і пад.); палымнець.

   • Шугаў пажар.
   • Шугае агонь.
   • З акон шугала полымя.
   • Над лесам шугае зарыва.
   • На дварэ шугала вясна (перан.).

2. Прыліваць да твару (пра кроў).

   • Кроў шугае ў твар.

3. Парывіста дзьмуць, урывацца куды-н. (пра дым, пару і пад.).

   • Цяпло шугае ў твар.

4. Падкідаць на руках, гайдаць, гушкаць.

   • Ш. імянінніка.

5. Рэзка падымацца ўгору, узлятаць.

   • Птушкі шугаюць угару.
   • Велічныя сосны шугаюць у неба (перан. высяцца).

6. Добра расці, буяць.

   • Шугае расліннасць.

|| аднакр. шугануць, ✂.

|| наз. шуганне, ✂.

шукаемы, ✂.

У матэматыцы: які неабходна вызначыць, устанавіць.

• Шукаемая велічыня.
• Знайсці шукаемае (наз.).

шукальнік, ✂, м.

1. Чалавек, заняты пошукам, здабываннем чаго-н.

   • Ш. жэньшэню.
   • Шукальнікі алмазаў.
   • Ш. прыгод.

2. Прыстасаванне ў розных прыборах, якое аблягчае знаходжанне якога-н. прадмета, аб’екта (спецыяльны тэрмін).

   • Ш. у фотаапараце.

|| ж. шукальніца, ✂.

|| прым. шукальніцкі, ✂.

шукальны, ✂.

1. Які выказвае пошук каго-, чаго-н.

   • Шукальныя рухі.

2. Які імкнецца здабыць чыю-н. прыхільнасць, спагаду.

   • Ш. погляд.

шуканне, ✂, н.

1. гл. шукаць.

2. Імкненне да чаго-н. новага, старэнні знайсці новыя шляхі (у навуцы, мастацтве).

   • Творчыя шуканні.

шуканы, ✂.

Якога шукаюць, які неабходна адшукаць.

• Знайсці шуканую кнігу.

шукаць, ✂; незак.

1. Старацца знайсці або выявіць.

   • Ш. у поцемках клямку.
   • Ш. неабходную кнігу.
   • Ш. праўду.
   • Ш. вачамі каго-н. (старацца ўбачыць).

2. Старацца атрымаць.

   • Ш. заступніцтва.
   • Ш. работу або работы.
   • Ш. дапамогі.

3. Імкнуцца да новага (у навуцы, мастацтве).

|| наз. шуканне, ✂.

шула, ✂ і шуло, ✂, н.

1. Бервяно ці тоўсты брус з высечанымі пазамі, замацаваны ў чым-н. вертыкальна.

   • Хата на шулах, без вуглоў.

2. Слуп ці брус, на які падвешваецца створка варот.

   • Навесіць вароты на шулы.