Verbum

шумлівы​² ✂ прым.

Які мае пену, пеністы.

• Ш. напітак.

шумны​¹ ✂ прым.

1. Які стварае шум 1 (у 1 знач.); гучны.

   • Ш. струмень.
   • Шумная размова.

2. Такі, дзе многа шуму 1 (у 1 знач.), надта ажыўлены.

   • Шумная аўдыторыя.

3. перан. Які выклікае шум 1 (у 2 знач.), сенсацыю.

   • Ш. поспех.

4. Які з’яўляецца шумам 1 (у 3 знач.), утвараецца пры дапамозе шуму 1 (спец.).

   • Шумныя гукі.

|| наз. шумнасць, ✂.

шумны​² ✂ прым.

Які ўтварае на сваёй паверхні пену, пеністы.

• Ш. напітак.

шумок, ✂, м. (разм.).

Слабы шум 1 (у 1 і 3 знач.).

• Па зале пайшоў ш.
• Ш. у сэрцы.

◊

• Пад шумок (разм.) — незаўважна для іншых; маскіруючыся, прыкрываючыся чым-н.

• Уцячы адкуль-н. пад ш.

шумоўка, ✂, ж.

Вялікая лыжка з частымі дзіркамі для здымання шуму ​², накіпу, для даставання мяса з супу і пад.

шунуць, ✂; зак.

1. Раптам паліцца, хлынуць, уварвацца ў што-н.

   • Шунула вада.
   • У пакой шунула свежае паветра.

2. перан. Пайсці масай (пра людзей); паступіць у вялікай колькасці.

   • Натоўп шунуў.
   • Заказы шунулі.

шураваць, ✂; незак.

1. Перамешваць у топцы палаючае паліва (спец.).

2. перан. Дзейнічаць, рабіць што-н. хутка, энергічна (разм.).

|| наз. шураванне, ✂ і шуроўка, ✂.

|| прым. шуровачны, ✂.

шурпаты, ✂.

Нягладкі, з невялікімі няроўнасцямі.

• Шурпатыя дошкі.
• Ш. стыль (перан.).

|| наз. шурпатасць, ✂.

шурпацець, ✂ і шурпаціцца, ✂, незак.

Станавіцца шурпатым.

• Скура шурпацее або шурпаціцца.

шурпаціць, ✂; незак.

Рабіць шурпатым.

• Раствор шурпаціць скуру пальцаў.