шугаць дзеяслоў | незакончанае трыванне
-
Гарэць яркім полымем, палаць; вырывацца адкуль-н. (пра полымя і пад.); палымнець.
- Шугаў пажар.
- Шугае агонь.
- З акон шугала полымя.
- Над лесам шугае зарыва.
- На дварэ шугала вясна (пераноснае значэнне).
-
Прыліваць да твару (пра кроў).
- Кроў шугае ў твар.
-
Парывіста дзьмуць, урывацца куды-н. (пра дым, пару і пад.).
- Цяпло шугае ў твар.
-
Падкідаць на руках, гайдаць, гушкаць.
- Ш. імянінніка.
-
Рэзка падымацца ўгору, узлятаць.
- Птушкі шугаюць угару.
- Велічныя сосны шугаюць у неба (пераноснае значэнне: высяцца).
-
Добра расці, буяць.
- Шугае расліннасць.
|| аднакратны дзеяслоў: шугануць.
|| назоўнік: шуганне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)