Verbum

ціхачом, прысл. (разм.).

Тое, што і цішком.

ціхі, ✂.

1. Слаба чутны; нягучны.

   • Ц. голас.
   • Ц. шум дрэў.

2. Агорнуты цішынёй; зацішны.

   • Ц. вечар.

3. Без адзнак вялікага руху, спакойны.

   • Ціхая вёсачка.
   • Ціхае жыццё.

4. Лагодны, паслухмяны, пакорлівы.

   • Ц. чалавек.
   • Па натуры яна дзяўчына ціхая.

5. Які праходзіць спакойна, не праяўляецца бурна.

   • Ціхая старасць.

6. Які не вызначаецца хуткасцю, павольны, марудны.

   • Ціхая хада.

|| памянш. ціхенькі, ✂.

|| наз. ціхасць, ✂.

ціхмяны, ✂.

Паслухмяны, пакорлівы, лагодны.

|| наз. ціхмянасць, ✂.

ціхнуць, ✂; незак. (разм.).

Сціхаць, змаўкаць, замаўкаць.

• Ціхнуць птушыныя галасы.

ціхоня, ✂, м.; ✂, ж..

Ціхі, лагодны чалавек.

• Ціхонем прыкінуўся.

ціхусенька, прысл. (разм.).

1. Вельмі ціха, бясшумна.

   • Ц. зарыпела рама акна.

2. Павольна, крок за крокам.

   • Коні ц. ішлі па гразкай дарозе.

3. Употай, цішком, каб ніхто не бачыў.

   • Як сцямнела, ён ц. залез у агуркі.

ціхутка, прысл. (разм.).

1. Вельмі ціха, бясшумна.

2. Паволі, марудна.

3. Употай, цішком.

ціхуткі, ✂.

Вельмі ціхі.

• Ц. ветрык кратаў галінкі дрэў.

ціша, ✂, ж.

1. Адсутнасць гукаў, шуму; спакой, цішыня.

   • У начной цішы чуваць далёкія выстралы.

2. Ціхая, бязветраная пагода.

цішком, прысл.

1. Непрыкметна, паціху.

   • Ц. выйсці з хаты.

2. Ціха, нягучна, без шуму.

   • Ц. плакаць.