ціша назоўнік | жаночы род

  1. Адсутнасць гукаў, шуму; спакой, цішыня.

    • У начной цішы чуваць далёкія выстралы.

  2. Ціхая, бязветраная пагода.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)