Verbum

цішыня, ✂, ж.

1. Адсутнасць шуму, шумаў; маўчанне.

   • Вакол была незвычайная ц.

2. перан. Душэўны спакой, уціхаміранне.

3. Адсутнасць варожасці, грамадскіх хваляванняў, беспарадкаў.

цішэць, ✂.

Станавіцца цішэй, цішэйшым.

• Вецер цішэе.

цкаваць, ✂; незак.

1. Напускаць сабак на каго-н.; нацкоўваць.

   • Ц. сабакамі.

2. перан. Мучыць нападкамі, праследаваць.

|| зак. зацкаваць, ✂.

|| наз. цкаванне, ✂.

цмакаць, ✂; незак.

Прыцмокваць губамі, языком, выказваючы захапленне або незадаволенасць чым-н.

• Ну і стрэльба ж у цябе, браце! - цмакаў бывалы паляўнічы.

|| наз. цмаканне, ✂.

цмок​¹, ✂, м.

У казках і народных паданнях: пачвара ў выглядзе змея, дракона.

• Асілкі змагаліся з цмокам.

цмок​², выкл.

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.

2. вык. Цмокнуў (разм.).

   • Хлопчык ц. у шчаку бабулю.

цмокацца, ✂; незак. (разм.).

Гучна цалавацца.

|| аднакр. цмокнуцца, ✂.

|| наз. цмоканне, ✂.

цмокаць, ✂; незак.

1. Утвараць губамі гук, падобны на гук усмоктвання.

2. Гучна цалаваць (разм.).

|| аднакр. цмокнуць, ✂.

|| наз. цмоканне, ✂.

цнатлівы, ✂.

1. Які не страціў нявіннасці.

   • Ц. юнак.

2. Які зберагае, захоўвае высокую мараль і чысціню чалавечых адносін.

|| наз. цнатлівасць, ✂.

цнота, ✂, ж.

1. Чысціня маральных адносін.

2. Дзявочая нявіннасць.