цмок​2, выкл.

  1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.

  2. вык. Цмокнуў (разм.).

    • Хлопчык ц. у шчаку бабулю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)