Verbum

хрысціць, ✂; незак.

1. Спраўляць над кім-н. царкоўны абрад хрышчэння.

   • Х. дзяцей.

2. Быць хросным бацькам або хроснай маці.

3. Рабіць знак крыжа (у 3 знач.) на кім-, чым-н.

4. Даваць мянушку (разм.).

5. Біць, хвастаць (разм.).

   • Х. дубцом па спіне.

◊

• Не дзяцей хрысціць каму з кім (разм.) — не мець інтарэсу да каго-н., не жадаць мець справы з кім-н.

|| зак. ахрысціць, ✂, пахрысціць, ✂ і перахрысціць, ✂.

хрысціянізаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Падвергнуць (падвяргаць) хрысціянізацыі.

хрысціянізацыя, ✂, ж. (кніжн.).

1. Пераварочванне ў хрысціянства, распаўсюджванне дзе-н. хрысціянства.

2. Наданне чаму-н. характару, які адпавядае патрабаванням хрысціянскай рэлігіі.

   • Х. язычніцкіх абрадаў.

хрысціянін, ✂, м.

Паслядоўнік хрысціянства, хрысціянскай веры.

|| ж. хрысціянка, ✂.

|| прым. хрысціянскі, ✂.

хрысціянства, ✂, н.

Рэлігія, у аснове якой ляжыць вера ў Ісуса Хрыста як богачалавека, і якая мае тры напрамкі: праваслаўе, каталіцызм і пратэстанцтва.

|| прым. хрысціянскі, ✂.

хрышчаны, ✂.

Той, каго хрысцілі па царкоўнаму абраду.

хрышчоны, ✂.

1. Які прыняў хрысціянства.

2. Тое, што і хросны.

   • Х. бацька.
   • Хрышчоная маці.
   • Гэта яго х. сын.

хрышчэнне, ✂, н.

Адно з хрысціянскіх таінстваў, рэлігійны абрад прыняцця каго-н. у лік веруючых, далучэнне да царквы і наданне асабовага імя.

◊

• Баявое хрышчэнне — 1) першы ўдзел у баі; 2) першае сур’ёзнае выпрабаванне ў якой-н. справе (высок.).

хрэн, ✂, м.

Шматгадовая травяністая расліна з мясістым горкім коранем, які выкарыстоўваецца як вострая прыправа.

|| прым. хрэнавы, ✂.

• Хрэнавае лісце.
• Хрэнавая прыправа.

хрэснік, ✂, м.

Тое, што і хроснік.