Verbum

унія, ✂, ж. (кніжн.).

Аб’яднанне, саюз.

• Дзяржаўная у.
• Царкоўная у.

|| прым. уніяцкі, ✂.

• Уніяцкая царква.

уночы і уначы, прысл.

Ноччу.

• Прыехаць у.

унты, ✂, м.; ✂, ж..

Высокія футравыя боты, якія носяць на поўначы.

унтэр-афіцэр, ✂, м.

Званне малодшага каманднага саставу ў царскай і некаторых замежных арміях, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. унтэр-афіцэрскі, ✂.

унук, ✂, м.

1. Сын сына або дачкі.

2. мн. Дзеці сына або дачкі.

   • У мяне ўжо ёсць унукі.
   • Садзяць маладыя дрэўцы ўнукі Мічурына (перан.).

|| памянш. унучак, ✂.

унурыцца, ✂; зак.

1. Утуліцца ў што-н. або, паваліўшыся з разгону наперад, уткнуцца тварам у зямлю, снег і пад.

   • У. ў падушку.
   • З разгону ў. тварам у пясок.

2. Захапіўшыся, паглыбіцца ў што-н.

   • У. ў чытанне.

3. Апусціць галаву, панурыцца.

   • У. і маўчаць.

|| незак. унурвацца, ✂.

унурыць, ✂; зак.

1. у што. Увабраць у што-н. (галаву).

   • У. галаву ў каўнер.

2. Панура схіліць (галаву).

   • Унурыў галаву і маўчаў.

3. у што. Утаропіць у што-н. (вочы, погляд).

   • У. вочы ў стол.

|| незак. унурваць, ✂.

унутр, прысл. і прыназ.

У сярэдзіну, у межы чаго-н.

• Прыняць лякарства ў.
• Зайсці ў. дома.

унутрана, прысл.

Пра сябе, у душы.

• Я ў. з ім не згодзен.

унутранасць, ✂, ж.

Тое, што знаходзіцца ўнутры чаго-н.

• У. дома.