Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

вадагрэ́йны, .

Прызначаны для награвання вады.

  • В. кацёл.

вадаём, , м.

Натуральная або штучная ўпадзіна, напоўненая вадой, басейн.

  • Натуральны в.

|| прым. вадаёмны, .

вадазлі́ў, , м. (спец.).

Адтуліна ў верхняй частцы плаціны для сцёку лішняй вады.

|| прым. вадазліўны, .

вадака́чка, , ж.

Спецыяльнае збудаванне з помпамі для падачы вады.

вадала́з, , м.

Спецыяліст, які займаецца падводнымі работамі ў спецыяльным воданепранікальным касцюме.

|| прым. вадалазны, .

  • Вадалазныя работы.

вадале́й, , м. (разм. неадабр.).

Пра таго, хто многа і беззмястоўна гаворыць, піша.

вадалі́ў, , м.

  1. Рабочы, які вылівае або адпампоўвае ваду.

  2. Старшы рабочы на баржы.

вадаме́р, , м.

  1. Прылада для вымярэння расходу вады.

  2. Вымяральная рэйка для назірання за ўзроўнем вады.

|| прым. вадамерны, .

вадано́с, , м.

Той, хто носіць ваду.

вадано́сны, .

Які ўтрымлівае ў сабе ваду.

  • В. пласт.