Verbum

фізіка, ✂, ж.

1. Адна з асноўных галін прыродазнаўства — навука аб уласцівасцях і будове матэрыі, аб формах яе руху і зменах, аб агульных заканамернасцях з’яў прыроды.

   • Тэарэтычная ф.

2. Самі такія ўласцівасці і будова, формы руху і змянення.

   • Ф. цвёрдага цела.
   • Ф. плазмы.
   • Ф. ядра.

|| прым. фізічны, ✂.

фізічны, ✂.

1. гл. фізіка.

2. Які мае адносіны да дзейнасці мышцаў, мускулаў у жывых істот; цялесны.

   • Фізічная праца.
   • Фізічная прыгажосць.
   • Перамагчы фізічна (прысл.).

3. Які адносіцца да палавых узаемаадносін.

   • Фізічная блізкасць.

4. Матэрыяльны.

   • Фізічнае старэнне машын.

○

• Фізічная асоба (спец.) — чалавек як носьбіт грамадзянскіх правоў і абавязкаў.

фізіялогія, ✂, ж.

1. Навука аб жыццядзейнасці арганізма, яго клетак, органаў, функцыянальных сістэм.

   • Ф. чалавека.
   • Ф. раслін.

2. Сукупнасць жыццёвых працэсаў, што адбываюцца ў арганізме і яго частках.

   • Ф. вышэйшай нервовай дзейнасці.
   • Ф. дыхання.

3. перан. Грубая пачуццёвасць, секс (разм.).

|| прым. фізіялагічны, ✂.

фізіяномія, ✂, ж. (разм.).

Твар чалавека.

• Непрыемная ф.
• Пацешная ф.
• Ф. мясцовасці, вёскі (перан. знешні выгляд).

фізіятэрапеўт, ✂, м.

Спецыяліст па фізіятэрапіі.

• Урач-ф.

фізіятэрапія, ✂, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае ўздзеянне на арганізм розных фізічных фактараў (святла, цеплыні, вады, электрычнасці і пад.) і лячэнне хвароб фізічнымі прыроднымі сродкамі.

|| прым. фізіятэрапеўтычны, ✂.

• Ф. кабінет.

фізкультура, ✂, ж.

Фізічная культура, усебаковае ўмацаванне і ўдасканаленне чалавечага цела пры дапамозе фізічных практыкаванняў.

• Зала для фізкультуры.
• Адпусціць сродкі на фізкультуру.

|| прым. фізкультурны, ✂.

фізкультурнік, ✂, м.

1. Чалавек, які займаецца фізічнай культурай, спортам.

2. Выкладчык фізкультуры (разм.).

|| ж. фізкультурніца, ✂.

фікс:

• ідэя-фікс (кніжн.) — неадчэпная, навязлівая думка, якая не дае спакою каму-н.

фіксаваць, ✂; незак.

1. Адзначаць на паперы, замацоўваць што-н. у свядомасці (запісваць, запамінаць).

   • Ф. усе дробязі.
   • Ф. у памяці.

2. Канчаткова ўстанаўліваць.

   • Ф. тэрмін склікання нарады будаўнікоў.

3. Сканцэнтроўваць, накіроўваць.

   • Ф. увагу.

4. Замацоўваць у пэўным становішчы.

   • Ф. хворую канечнасць.

5. Апрацоўваць (матэрыял) хімічным рэчывам для замацавання саставу, формы (спец.).

|| зак. зафіксаваць, ✂.

|| наз. фіксаванне, ✂ і фіксацыя, ✂.