Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

фетыш, , м.

  1. У першабытных народаў: прадмет, надзелены звышнатуральнай магічнай сілай, дзякуючы чаму служыў аб’ектам рэлігійнага культу.

  2. перан. Рэч або чалавек, якога паважаюць, якому вераць і слепа пакланяюцца.

фетышызаваць, ; зак. і незак. (кніжн.).

Ператварыць (ператвараць) што-н. у фетыш (у 2 знач.); адносіцца да чаго-н. як да фетыша.

|| наз. фетышызацыя, .

фетышызм, , м.

  1. Культ неадушаўлёных прадметаў у першабытных народаў.

  2. Пакланенне фетышам (у 2 знач.), фетышызацыя чаго-н. (кніжн.).

|| прым. фетышысцкі, .

фехтавальшчык, , м.

Спартсмен, які займаецца фехтаваннем.

|| ж. фехтавальшчыца, .

фехтаваць, ; незак.

Біцца на рапірах, шпагах, шаблях і пад. са спартыўнымі мэтамі.

|| наз. фехтаванне, .

|| прым. фехтавальны, .

фешэнебельны, , ж. (кніжн.).

Які адпавядае патрабаванням найлепшага густу і моды; элегантны, раскошны.

  • Ф. дом адпачынку.

|| наз. фешэнебельнасць, .

фея, , ж.

У заходнееўрапейскай казачнай літаратуры — істота жаночага полу, здольная на цуды; чараўніца.

  • Добрая ф.
  • Злая ф.

фібра1, , ж.

  1. Жылка, нерв (уст.).

  2. перан. Ужыв. ў некаторых выразах з займеннікам «увесь» у значэнні ўся істота (чалавека), сукупнасць усіх сіл (кніжн.).

    • Ненавідзець усімі фібрамі душы (вельмі ненавідзець).

|| прым. фіброзны, .

фібра2, , ж. (спец.).

Гнуткая моцная папяровая маса, апрацаваная хімічным спосабам і спрасаваная, якая замяняе скуру пры вырабе чамаданаў і пад., а таксама з’яўляецца ізаляцыйным матэрыялам.

|| прым. фібравы, .

  • Ф. чамадан.

фіброма, , ж. (спец.).

Дабраякасная пухліна з валакністай злучальнай тканкі.

|| прым. фібромны, і фібраматозны, .