Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рэштка, , н.

  1. Тое, што і рэшта (у 1 і 2 знач.).

    • Р. прыпасаў.
    • Р. вольнага часу.
  2. Тое, што захавалася, уцалела ад таго, што раней існавала.

    • Р. печы.
    • Р. разбітых часцей ворага.

|| прым. рэшткавы, .

рэя, , ж. (спец.).

Рухомы папярочны брус на мачце, які служыць для мацавання парусоў, для ўстаноўкі антэн і для падачы сігналаў.

рэяць, ; незак.

  1. Лятаць плаўна, лунаць.

    • У паднябессі рэяў каршун.
  2. Плаўна развявацца.

    • Рэюць сцягі.