Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

рэгістратар, , м.

Службовая асоба, якая праводзіць рэгістрацыю каго-, чаго-н.

  • Р. карэспандэнцыі.

|| ж. рэгістратарка, .

|| прым. рэгістратарскі, .

рэгістратура, , ж.

Аддзел ва ўстанове, які займаецца рэгістрацыяй каго-, чаго-н.

рэгіянальны, .

  1. гл. рэгіён.

  2. Мясцовы, які мае адносіны да якой-н. вобласці, рэгіёна.

    • Рэгіянальныя асаблівасці.
    • Рэгіянальныя цэны.

рэгламент, , м.

  1. Правілы, якія рэгулююць парадак якой-н. дзейнасці.

    • Трымацца рэгламенту.
    • Р. пасяджэння.
    • Р. работы камісіі.
  2. Час, адведзены на сходзе для прамовы, выступлення.

    • Р. для прамоўцы — пятнаццаць мінут.

|| прым. рэгламентны, .

рэгламентаваць, ; зак. і незак. (кніжн.).

Падпарадкаваць (-коўваць) рэгламенту.

|| наз. рэгламентацыя, .

|| прым. рэгламентацыйны, .

рэглан, .

  1. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

  2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

    • Сукенка, куртка, паліто р.

рэгрэс, , м. (кніжн.).

Упадак у развіцці чаго-н., рух назад; проціл. прагрэс.

рэгрэсіраваць, ; незак. (кніжн.).

Ісці па шляху рэгрэсу, пагаршэння.

рэгрэсіўны, (кніжн.).

Які з’яўляецца рэгрэсам, вядзе да рэгрэсу.

  • Р. працэс.

|| наз. рэгрэсіўнасць, .

рэгуліроўшчык, , м.

Работнік, спецыяліст, які займаецца рэгуліроўкай чаго-н.

  • Р. дарожнага руху.
  • Р. механізмаў.

|| ж. рэгуліроўшчыца, .

|| прым. рэгуліроўшчыцкі, .