Verbum

рубчык, ✂, м.

1. гл. рубец​¹.

2. Выпуклая палоска на тканіне, на якой-н. паверхні.

   • Драп у р.

|| прым. рубчыкавы, ✂.

руда, ✂, ж.

Прыродная мінеральная сыравіна, якая змяшчае ў сабе металы ці іх злучэнні.

• Жалезная р.

|| прым. рудны, ✂.

• Рудныя горы.

рудаваты, ✂.

Трохі руды, не зусім руды.

• Рудаватыя капялюшыкі грыбоў.

рудавоз, ✂, м.

Судна, прызначанае для перавозкі руды і каменнага вугалю.

|| прым. рудавозны, ✂.

руданосны, ✂.

З залежамі руды.

• Р. пласт.

|| наз. руданоснасць, ✂.

руда-...

Першая частка складаных слоў са знач.:

• 1) руды, з рудым адценнем, напр. руда-жоўты, руда-чорны, руда-чырвоны;
• 2) руды, у спалучэнні з іншым, асобным колерам, напр. руда-ружовы, руда-шэры.

рудзець, ✂; незак.

1. Рабіцца рудым, рудзейшым.

2. Віднецца (пра што-н. рудое).

|| зак. зрудзець, ✂ і парудзець, ✂.

руднік, ✂, м.

Горнапрамысловае прадпрыемства для здабычы руды, карысных выкапняў.

• Уранавыя руднікі.

|| прым. рудніковы, ✂.

• Рудніковае мацаванне.

руды, ✂.

Рыжа-карычневы.

• Рудая вавёрка.

рудымент, ✂, м.

1. Недаразвіты, астаткавы орган арганізма, які страціў сваё першапачатковае значэнне ў працэсе эвалюцыйнага развіцця.

2. перан. Астатак, рэшткі якой-н. з’явы (кніжн.).

|| прым. рудыментарны, ✂.