Verbum

адмежава́ць, ✂; зак.

1. Мяжуючы, аддзяліць.

   • А. участак.

2. перан. Аддзяліць, адасобіць адну з’яву ад другой.

|| незак. адмяжоўваць, ✂.

|| наз. адмяжоўванне, ✂.

|| наз. адмежаванне, ✂.

адме́ль, ✂ і адме́ліна, ✂, ж.

Тое, што і водмель.

адме́ннасць, ✂, ж.

Асаблівасць, якой вылучаецца хто-, што-н. сярод іншых.

• А. характару.

адме́нны, ✂.

1. Своеасаблівы, адметны; не такі, як усе.

   • А. сэнс слова.

2. Самы лепшы, надзвычайны.

   • Адменнае футра.

адме́раць, ✂; зак.

1. Мераючы, адзначыць або аддзяліць пэўную колькасць чаго-н.

   • А. паўтара метра сукна.
   • Сем разоў адмерай, адзін раз адрэж (прыказка).

2. Прайсці, праехаць пэўную адлегласць (разм.).

   • Адмераў пятнаццаць кіламетраў.

|| незак. адмерваць, ✂ і адмяраць, ✂.

адме́рзнуць, ✂; зак.

Пра частку цела, расліннасць: страціць адчувальнасць ці загінуць ад марозу.

• Адмерзлі вушы на марозе.
• Агуркі адмерзлі.

|| незак. адмярзаць, ✂.

|| наз. адмярзанне, ✂.

адме́рлы, ✂.

Які перастаў існаваць, адмёр.

• Адмерлыя парасткі.

адме́рці, ✂; зак.

1. Стаць нежывым, загінуць (пра часткі якога-н. арганізма).

   • Клеткі тканак адмерлі.

2. перан. Перастаць існаваць.

   • Старыя звычаі адмерлі.

|| незак. адміраць, ✂.

|| наз. адміранне, ✂.

адме́сці, ✂; зак.

1. Падмятаючы, адкінуць, адсунуць убок.

   • А. смецце ад парога.

2. перан. Адхіліць што-н. як непатрэбнае ці нерэальнае.

   • А. абвінавачанні.

|| незак. адмятаць, ✂.

адме́тны, ✂.

Не падобны да іншых, непаўторны, характэрны.

• Адметная рыса характару.

|| наз. адметнасць, ✂.