адмаўле́нне,
-
гл. адмаўляць. -
Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне
і пад. - Яго словы гучалі як а.
-
Непрызнанне чаго
-н. - А. старога свету.
-
Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што
-н. - Фашызм — гэта поўнае а. дэмакратыі.
адмаўле́нне,
Адмоўны адказ на просьбу, патрабаванне
Непрызнанне чаго
Тое, што адмаўляе сабой, сваім існаваннем што
адмаўля́ць,
Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго
||
адмаўча́цца,
Прамаўчаць, ухіліцца ад адказу, гутаркі.
||
адмаха́ць,
Прамахаць пэўны час чым
Прайсці, праехаць вялікую адлегласць (
||
адмахну́цца,
Узмахам адагнаць ад сябе каго-, што
Махнуць рукой у знак пратэсту, нязгоды з чым
||
адмахну́ць,
Узмахам рукі, галавы адагнаць, адкінуць.
||
адмацава́цца,
Зняцца з уліку.
||
||
||
адмацава́ць,
Зняць з уліку адкуль
Скасаваць прымацаванне.
||
||
адмачы́ць,
Намачыўшы што
Вымачыць, зрабіць больш прыдатным для выкарыстання (
||
||
||
адмежава́цца,
Аддзяліцца мяжой ад каго
||
||
||