Verbum

зачасаць​², ✂; зак.

Чэшучы тапаром, рабіць вузейшым, вастрэйшым з аднаго боку.

• З. кол.

зачасціць, ✂; зак. (разм.).

1. Пачаць рабіць што-н. часта.

   • З. у госці.
   • Дзе не любяць — не гасці, а дзе любяць — не часці (прыказка).

2. Паліцца частымі кроплямі.

   • Дождж зачасціў.

зачатак, ✂, м.

1. Тое, што і зародак.

2. Адміраючы астатак недаразвітага органа ў арганізме, рудымент (спец.).

3. звычайна мн., перан. Пачатак, першае праяўленне чаго-н.

   • Зачаткі новых адносін.

|| прым. зачаткавы, ✂.

зачахлы, ✂.

1. Змарнелы, хваравіты.

   • З. чалавек.

2. Які зачах, слаба расце, завялы.

   • Зачахлае дрэва.

|| наз. зачахласць, ✂.

зачацце, ✂, н.

Зараджэнне плода, пачатак цяжарнасці.

зачаць, ✂; зак.

1. Распачаць (разм.).

   • З. будаўніцтва.

2. Даць пачатак жыцця каму-н. (уст.).

   • З. дзіця.

|| незак. зачынаць, ✂.

зачос, ✂, м.

Зачасаная, звычайна назад, пасма валасоў.

• Валасы з прыгожым зачосам.

зачумлены, ✂.

Заражаны чумой.

• Уцякаць, як ад зачумленага (наз.).

зачын, ✂, м.

1. Пачатак чаго-н., пачын (разм.).

   • Зрабіць з. у якой-н. справе.

2. Традыцыйны пачатак (у творах народнай паэзіі).

   • З. быліны.

|| прым. зачынны, ✂.

зачынальнік, ✂, м.

Той, хто пачынае якую-н. справу, пачынальнік.

• Скарына — з. усходнеславянскага кнігадрукавання.

|| ж. зачынальніца, ✂.

|| прым. зачынальніцкі, ✂.