Verbum

захапленне, ✂, н.

1. Незвычайны ўздым пачуццяў, найвышэйшае задавальненне.

   • Быць у захапленні ад канцэрта.
   • Прыйсці ў з. ад чаго-н.

2. Усхваляванасць, запал, натхненне.

   • Гаварыць з захапленнем.

3. Павышаны інтарэс да чаго-н.

   • З. тэатрам.
   • З. футболам.

4. Улюбёнасць у каго-н.

   • Гэта было з., а не каханне.

захапляльны, ✂.

Тое, што і захапляючы.

захапляючы, ✂.

Які выклікае захапленне, цікавасць.

• З. раман.

захаркаць, ✂; зак. (разм.).

1. Пачаць харкаць.

   • Захаркаў кроўю.

2. Харкаючы, забрудзіць.

   • З. падлогу.

захацецца, ✂; безас.; зак.

Пачаць хацецца.

• Захацелася спаць.

захацець, ✂; зак.

Пачаць хацець.

• З. малака.
• З. есці.
• Захацела, каб дачка прыехала.

захваліць, ✂; зак. (разм.).

Збалаваць, сапсаваць празмернымі пахваламі.

• З. вучня.

|| незак. захвальваць, ✂.

|| наз. захвальванне, ✂.

захвалявацца, ✂; зак.

1. Пачаць хвалявацца.

   • Мора захвалявалася.
   • Натоўп захваляваўся.

2. Адчуць унутраны неспакой (перан.).

   • Дзяўчынка захвалявалася.

захварэць, ✂; зак.

Стаць хворым.

• З. на шкарлятыну.

|| незак. захворваць, ✂.

захвастаць, ✂; зак. (разм.).

1. Пачаць хвастаць.

2. Забіць, засячы хлыстом, пугай.

   • Захвастаў да паўсмерці хлопца.