захапленне, ✂, н.

  1. Незвычайны ўздым пачуццяў, найвышэйшае задавальненне.

    • Быць у захапленні ад канцэрта.
    • Прыйсці ў з. ад чаго-н.

  2. Усхваляванасць, запал, натхненне.

    • Гаварыць з захапленнем.

  3. Павышаны інтарэс да чаго-н.

    • З. тэатрам.
    • З. футболам.

  4. Улюбёнасць у каго-н.

    • Гэта было з., а не каханне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)