Verbum

заразіцца, ✂; зак.

1. Захварэць, успрыняўшы заразу.

   • З. грыпам.

2. перан. Успрыняць, засвоіць ад іншых што-н.

   • З. весялосцю.

|| незак. заражацца, ✂.

|| наз. заражэнне, ✂.

заразіць, ✂; зак.

1. Перадаць заразу каму-, чаму-н.

   • З. каго-н. грыпам.

2. перан. Захапіць чым-н., прымусіць іншых пераймаць што-н.

   • З. любоўю да музыкі.
   • З. прыкладам.

|| незак. заражаць, ✂.

|| наз. заражэнне, ✂.

заразлівы, ✂.

1. Тое, што і заразны.

2. перан. Які лёгка перадаецца іншым.

   • З. смех.

|| наз. заразлівасць, ✂.

заразны, ✂.

Які нясе ў сабе заразу.

• Заразная хвароба.

|| наз. заразнасць, ✂.

зарана, прысл. (разм.).

Занадта рана, ранавата.

• З. падняцца з пасцелі.

заранак, ✂, м.

Тое, што і зара (у 1 і 2 знач.).

• З. новага жыцця.

зараней, прысл.

За некаторы час да чаго-н., загадзя.

• З. усё прыгатаваць.

зараніца, ✂, ж.

1. Перадсвітальная зара (паэт.).

2. Ранішняя зорка.

заранка, ✂, ж.

Ранішняя ці вячэрняя зорка або ўвогуле зорка (у 1 знач.).

• Вячэрняя з.
• У рацэ адбіваліся заранкі.

заранні, ✂ (разм.).

Занадта ранні.

• З. для купання час.