Verbum

адары́ць, ✂; зак.

1. Тое, што і абдарыць.

   • А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

   • Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адорваць, ✂.

адасла́ць, ✂; зак.

1. Паслаць, адправіць ад сябе.

   • А. грошы сыну.

2. Адправіць, накіраваць каго-н. куды-н.

   • А. дзяцей у вёску.

3. Прапанаваць звярнуцца куды-н., дзе можна знайсці даведку.

   • А. чытача да першакрыніцы.

4. Адправіць назад пасланае.

   • А. назад бандэроль.

|| незак. адсылаць, ✂.

|| наз. адсыланне, ✂ і адсылка, ✂.

|| прым. адсылачны, ✂.

адасо́біцца, ✂; зак.

Выдзеліцца з агульнага, заняць асобае, ізаляванае становішча.

• А. ад кампаніі сяброў.

|| незак. адасабляцца, ✂.

|| наз. адасабленне, ✂.

адасо́біць, ✂; зак.

1. Аддзяліцца, выдзеліць з агульнага, цэлага; паставіць у асобае становішча.

   • А. участак зямлі ў садзе.

2. У граматыцы: зрабіць адасобленым (у 2 знач.).

   • А. азначэнне.

|| незак. адасабляць, ✂.

|| наз. адасабленне, ✂.

адасо́блены, ✂.

1. Асобны.

   • Жыць адасоблена (прысл.).

2. У граматыцы: выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку.

   • Адасобленае азначэнне.

|| наз. адасобленасць, ✂.

адаспа́цца, ✂; зак.

Выспацца пасля недасыпання.

• А. за водпуск.

|| незак. адсыпацца, ✂.

адасса́ць, ✂; зак.

1. што і чаго. Ссаннем аддзяліць, убавіць.

   • П’яўкі адассалі многа крыві.

2. Кончыць ссаць.

|| незак. адсысаць, ✂.

адаткну́ць, ✂; зак. (разм.).

Адкрыць, выцягнуўшы корак, затычку.

• А. бутэльку.

|| незак. адтыкаць, ✂.

|| наз. адтыканне, ✂.

адахво́ціць, ✂; зак. (разм.).

Адвучыць, адбіць ахвоту рабіць што-н.

• А. ад курэння.

|| незак. адахвочваць, ✂.

адачха́цца, ✂; зак. (разм.).

Кончыць чхаць, адчуць палёгку пасля чхання.