адасо́блены, ✂.

  1. Асобны.

    • Жыць адасоблена (прысл.).

  2. У граматыцы: выдзелены ў гаворцы інтанацыяй і паўзамі, на пісьме — знакамі прыпынку.

    • Адасобленае азначэнне.

|| наз. адасобленасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)