Verbum

rabbi [ˈræbaɪ] n. (pl. rabbis)

1. ра́бін

2. bibl. ра́бі, наста́ўнік

rabbit​¹ [ˈræbɪt] n. zool. трус

rabbit​² [ˈræbɪt] v. палява́ць на труса́ або́ за́йца; ста́віць па́стку на трусо́ў або́ зайцо́ў

rabbit on [ˌræbɪtˈɒn] phr. v. BrE, infml(about) гавары́ць (доўга, падрабязна, шматслоўна), пляву́згаць

rabbit-hearted [ˌræbɪtˈhɑ:tɪd] adj. баязлі́вы, з за́ячай душо́й

rabble [ˈræbl] n.

1. нато́ўп;

a rabble of children нато́ўп дзяце́й

2. the rabble зброд

rabble-rouser [ˈræblˌraʊzə] n. дэмаго́г; падбухто́ршчык

rabid [ˈræbɪd] adj.

1. лю́ты, раз’ю́шаны, раз’я́траны;

rabid hatred шалёная/лю́тая няна́вісць

2. шалёны, ашале́лы;

a rabid dog шалёны саба́ка

rabidity [rəˈbɪdəti] n. лю́тасць, раз’ю́шанасць

rabies [ˈreɪbi:z] n. med. шале́нства; вадабо́язь