Verbum

invalid​² [ɪnˈvælɪd] adj.

1. няслу́шны, неабгрунтава́ны (доказ, патрабаванне і да т.п.) an invalid argument беспадста́ўны аргуме́нт

2. несапра́ўдны; які́ не ма́е зако́ннай сі́лы (дакумент, дагавор і да т.п.);

The marriage was declared invalid. Шлюб быў прызнаны несапраўдным.

invalidate [ɪnˈvælɪdeɪt] v. пазбаўля́ць зако́ннай сі́лы; анулява́ць

invalidity [ˌɪnvəˈlɪdəti] n.

1. BrE інвалі́днасць;

invalidity benefit дапамо́га па інвалі́днасці

2. law несапраўдна́сць

invaluable [ɪnˈvæljʊəbl] adj. (to/for, in) неацэ́нны, бясцэ́нны;

invaluable information кашто́ўная інфарма́цыя

invariable [ɪnˈveəriəbl] adj. нязме́нны; ста́лы

invariably [ɪnˈveəriəbli] adv. нязме́нна, ста́ла; заўсёды, заўжды́, уве́сь час

invasion [ɪnˈveɪʒn] n. (of) уварва́нне, напа́д, нашэ́сце

invective [ɪnˈvektɪv] n. fml інвекты́ва; ла́янка

invent [ɪnˈvent] v.

1. вынахо́дзіць

2. выдумля́ць;

What excuse did he invent this time? Якое апраўданне ён выдумаў гэтым разам?

invention [ɪnˈvenʃn] n.

1. вынахо́дніцтва; вынахо́дства

2. вы́думка;

His story is pure invention. Ягоны расказ – адна выдумка.