Verbum

desolation [ˌdesəˈleɪʃn] n.

1. fml закі́нутасць, спусташэ́нне

2. скру́ха; журба́

despair​¹ [dɪˈspeə] n. ро́спач, адча́й, безнадзе́йнасць

♦

fall into despair упа́сці ў ро́спач

despair​² [dɪˈspeə] v. (of) адча́йвацца, быць у ро́спачы

despatch [dɪˈspætʃ] BrE = dispatch

desperate [ˈdespərət] adj.

1. ро́спачны, адча́йны, безнадзе́йны

2. : He is desperate for money. Ён мае вялікую патрэбу ў грошах.

3. : а desperate criminal закаране́лы злачы́нец/злачы́нца

desperation [ˌdespəˈreɪʃn] n. адча́й;

He drives me to desperation. Ён даводзіць мяне да адчаю.

despicable [dɪˈspɪkəbl] adj. fml агі́дны;

a despicable crime агі́днае злачы́нства

despise [dɪˈspaɪz] v. пагарджа́ць

despite [dɪˈspaɪt] prep. нягле́дзячы на, не зважа́ючы на;

despite our efforts нягле́дзячы на на́шы вы́сілкі

despondency [dɪˈspɒndənsi] n. марко́та; туга́; сум