Verbum

grudge​¹ [grʌdʒ] n. (against) нядобразычлі́васць; за́йздрасць; кры́ўда;

bear a grudge мець зуб на каго́-н., быць су́праць каго́-н.; затаі́ць зло;

He has a grudge against the world. Ён крыўдуе на ўвесь свет.

grudge​² [grʌdʒ] v.

1. дава́ць, рабі́ць ве́льмі неахво́тна; шкадава́ць, скупі́цца;

I grudge paying so much. Мне шкада плаціць так шмат.

2. : grudge smb. smth. зайздро́сціць ка́му-н. у чым-н.;

I don’t grudge him his success. Я не зайздрошчу яго поспеху.

grudging [ˈgrʌdʒɪŋ] adj. скупы́; стры́маны (пра пахвалу, падзяку); неахво́тны;

a grudging praise скупа́я пахвала́;

a grudging “yes” неахво́тная зго́да

grudgingly [ˈgrʌdʒɪŋli] adv. неахво́тна;

He grudgingly obeyed. Ён неахвотна паслухаўся.

gruel [ˈgru:əl] n. аўся́ная ка́ша

grueling [ˈgru:əlɪŋ] AmE = gruelling

gruelling [ˈgru:əlɪŋ] n. BrE, (вельмі) ця́жкі, цяжкі́, знясі́льваючы;

gruelling work ця́жкая пра́ца

gruesome [ˈgru:səm] adj. жу́дасны, страшэ́нны;

a gruesome murder жу́даснае забо́йства

gruesomely [ˈgru:səmli] adv. жу́дасна, стра́шна

gruff [grʌf] adj.

1. няве́тлівы, гру́бы (асабліва пра манеру размаўляць);

a gruff reply гру́бы адка́з

2. гру́бы, рэ́зкі; хры́плы (пра голас)