Verbum

управа

в разн. знач. управа, -вы жен.

найти управу разг. — знайсці ўправу

на него нет управы разг. — на яго няма ўправы

городская управа ист. — гарадская ўправа

земская управа ист. — земская ўправа

управдел

муж. разг. (управляющий делами) кіраўнік спраў

управделами

муж. нескл. (управляющий делами) кіраўнік спраў

управдом

(управляющий домом, домами) домакіраўнік, -ка муж., кіраўнік дома (дамоў)

управитель

уст.

1) (учреждения, хозяйства) кіраўнік, -ка муж.

(заведующий) загадчык, -ка муж.

(администратор) адміністратар, -ра муж.

2) (имения) аканом, -ма муж.

управиться

совер. разг.

1) (кончить работу, справиться с работой) управіцца, ухадзіцца

управиться с работой — управіцца (ухадзіцца) з работай

2) (одолеть) справіцца, управіцца

с ним никак не управишься — з ім ніяк не справішся (не ўправішся)

управление

1) (действие) кіраванне, -ння ср.

2) (учреждение) упраўленне, -ння ср., кіраўніцтва, -ва ср.

3) грам. кіраванне, -ння ср.

управленческий

кіраўніцкі

управленческий аппарат — кіраўніцкі апарат

управленческие расходы — выдаткі па кіраўніцтву (на кіраўніцтва)

управляемость

кіруемасць, -ці жен.

управляемый

1) прич. якім кіруюць

2) прил. кіруемы, кіраваны