удрать
совер. разг. уцячы, мног. паўцякаць
удружать
несовер. разг.
1) удружваць
2) ирон. удружваць, узычваць, рабіць ласку
см. удружить
удружить
совер. разг.
1) удружыць
2) ирон. удружыць, узычыць, зрабіць ласку
ну и удружил он мне своим непрошенным вмешательством — ну і ўдружыў (зрабіў ласку) ён мне сваім няпрошаным умяшаннем
удручать
несовер. гнясці, прыгнятаць, прыгнечваць
(печалить) засмучаць, засмучваць
эти обстоятельства в особенности удручали его — гэтыя абставіны асабліва гнялі (прыгняталі, прыгнечвалі, засмучалі, засмучвалі) яго
удручающий
1) прич. які (што) гняце, які (што) прыгнятае, які (што) прыгнечвае
які (што) засмучае, які (што) засмучвае
см. удручать
2) прил. засмучальны
(тягостный, гнетущий) цяжкі, гнятлівы
удручающий вид — засмучальны выгляд
удручающая тишина — цяжкая (гнятлівая) цішыня
удручённость
прыгнечанасць, -ці жен.
(опечаленность) засмучанасць, -ці жен.
удручённый
прич., прил. прыгнечаны
(опечаленный) засмучаны
удручённое состояние — прыгнечаны (засмучаны) стан
удручённый человек — прыгнечаны (засмучаны) чалавек
удручённый взгляд — засмучаны позірк