Verbum

наместнический

намесніцкі

наместничество

намесніцтва, -ва ср.

наметать

I несовер. (к намести) намятаць, наметаць

II совер.

1) (меча, набросать) накідаць, мног. панакідаць, панакідваць

2) (икры) накласці

3) (сделать опытным) разг. напрактыкаваць

набіць

наметать глаз — напрактыкаваць вока

наметать руку — напрактыкаваць (набіць) руку

III совер. портн. нафастрыгаваць

наабкідаць

наметаться

I несовер. страд. намятацца

см. наметать I

II совер. (приобрести сноровку) прост. напрактыкавацца, налаўчыцца

наметённый

намецены

наметить

совер.

1) (поставить метку) намеціць, несовер. панамячаць, назначыць, мног. паназначаць

2) (план, линию поведения и т.п.) намеціць, мног. панамячаць

(набросать) накідаць, мног. панакідаць, панакідваць

3) (кандидата) намеціць, мног. панамячаць, вызначыць, мног. павызначаць

4) (нацелить) разг. нацэліць, намеціць

наметиться

1) намеціцца

(установиться) вызначыцца

2) (нацелиться) разг. нацэліцца, намеціцца

намечать

несовер.

1) (ставить метку) намячаць, меціць, значыць, пазначаць

2) (план, линию поведения и т.п.) намячаць

(набрасывать) накідаць, накідваць

3) (кандидата) намячаць, вызначаць

намечаться

1) намячацца

(устанавливаться) вызначацца

2) страд. намячацца, значыцца

накідацца, накідвацца

вызначацца

см. намечать

намеченный

1) (помеченный) намечаны, назначаны, пазначаны

2) (о плане, линии поведения и т.п.) намечаны

(набросанный) накіданы

3) (кандидат) намечаны, вызначаны

см. наметить