Verbum

нападать

I \(напа́дать\)

совер. нападаць

II \(напада́ть\)

несовер. (падая, скопляться) нападваць

III \(напада́ть\)

несовер. (на кого-что)

1) нападаць

накідвацца

апаноўваць (каго-што)

2) (делать нападки) нападаць

3) (жадно набрасываться) прост. накідвацца, кідацца

4) (случайно обнаруживать) нападаць, натыкацца, натрапляць

5) (внезапно охватывать) нападаць, апаноўваць (каго-што)

нападающий

1) прич. які (што) нападае

2) сущ. спорт. нападаючы, -чага муж.

нападение

ср.

1) напад, -ду муж., нападзенне, -ння ср.

2) спорт. нападзенне, -ння ср.

нападки

нападкі, -каў ед. нет

напаивание

I напойванне, -ння ср.

см. напаивать I

II напайванне, -ння ср., уст. налітоўванне, -ння ср.

см. напаивать II

напаивать

I несовер. (к напоить) напойваць

II несовер. (к напаять) напайваць, уст. налітоўваць

напаиваться

I несовер. страд. напойвацца

см. напаивать I

II несовер. страд. напайвацца, уст. налітоўвацца

см. напаивать II

напайка

жен. напайка, -кі жен., уст. налітоўка, -кі жен.

(действие) напайванне, -ння ср., уст. налітоўванне, -ння ср.

напакостить

совер. разг.

1) (нагадить) нагадзіць, напаскудзіць

2) (наделать пакостей) нагадзіць, напаскудзіць

(навредить) нашкодзіць

3) (напортить) напсаваць

напакостничать

совер. прост. см. напакостить 2