Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

накадить

совер. накадзіць

наказ

наказ, -зу муж.

наказ избирателей — наказ выбаршчыкаў

наказание

ср. кара, -ры жен., пакаранне, -ння ср.

(взыскание) спагнанне, -ння ср.

подвергнуть наказанию — пакараць

телесное наказание — цялеснае пакаранне

в наказание — каб пакараць, у пакаранне

высшая мера наказания — вышэйшая мера пакарання

наказание мне (тебе) с кем-либо — гора мне (табе) з кім-небудзь

сущее (прямо, просто) наказание — проста гора

наказанный

пакараны

наказать

I совер. пакараць

II совер. (дать наказ, наставление) уст., прост. наказаць

(повелеть) загадаць

наказной

ист. наказны

наказной атаман — наказны атаман

наказная грамота — наказная грамата

наказуемость

юр. каральнасць, -ці жен.

наказуемый

каральны

наказывать

I несовер. караць

II несовер. (давать наказ, наставление) уст., прост. наказваць, даваць наказ

(велеть) загадваць

наказываться

несовер. страд. карацца

см. наказывать I