Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэюя-
адеёиортуыьэюя
бвгдеёжзийклмнопрстуфхцчшщэя- 

наём

муж.

1) наём, род. найму муж., мн. наймы, -маў

работать по найму — працаваць па найму

сдавать в наём — здаваць у наём

2) (действие) найманне, -ння ср.

наём рабочей силы — найманне рабочай сілы

наёмник

1) (наёмный работник) уст. найміт, -та муж.

2) (наёмный солдат) ист. наёмнік, -ка муж.

3) перен. презр. найміт, -та муж.

наёмница

1) (наёмная работница) уст. наймічка, -кі жен.

1) перен. презр. наймітка, -кі жен.

наёмнический

ист. наёмніцкі

наёмный

в разн. знач. наёмны