Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

удостоверение

1) (действие) сведчанне, -ння ср.

пасведчанне, -ння ср.

засведчанне, -ння ср.

см. удостоверить, удостоверять

удостоверение подписи секретарём — засведчанне подпісу сакратаром

2) (документ) сведчанне, -ння ср., пасведчанне, -ння ср., засведчанне, -ння ср.

удостоверение личности — сведчанне (пасведчанне, засведчанне) асобы

удостоверенный

пасведчаны

засведчаны

удостоверить

совер. пасведчыць

засведчыць

удостовериться

упэўніцца

пераканацца

удостоверять

несовер. сведчыць

удостоверяться

1) упэўнівацца

пераконвацца

2) страд. сведчыцца

удостоенный

удастоены

(награждённый — ещё) ганараваны

работа удостоена Государственной премии — праца ўдастоена Дзяржаўнай прэміі (ганаравана Дзяржаўнай прэміяй)

удостоивать

см. удостаивать

удостоиваться

см. удостаиваться

удостоить

совер. в разн. знач. удастоіць

(наградить — ещё) ганараваць

удостоить учёной степени доктора наук — удастоіць вучонай ступені доктара навук

удостоить высокой награды — удастоіць высокай узнагароды (ганараваць высокай узнагародай)

удостоить ласковым словом ирон. — удастоіць ласкавым словам