Verbum

утвердительно

нареч. сцвярджальна

утвердительность

сцвярджальнасць, -ці жен.

утвердительный

сцвярджальны

утвердить

совер.

1) уст. (установить) устанавіць, усталяваць

(укрепить) умацаваць, угрунтаваць

(закрепить) замацаваць

2) (признать окончательным) зацвердзіць

(скрепить) сцвердзіць

3) (заставить убедиться) умацаваць, пераканаць

см. утверждать 1–3

утвердиться

1) уст. (установиться) устанавіцца, усталявацца

(укрепиться) умацавацца, угрунтавацца

(закрепиться) замацавацца

2) (убедиться) умацавацца, пераканацца

утверждать

несовер.

1) уст. (устанавливать) устанаўліваць, усталёўваць

(укреплять) умацоўваць, угрунтоўваць

(закреплять) замацоўваць

утверждать принципы чего-либо — устанаўліваць (усталёўваць) прынцыпы чаго-небудзь

2) (признавать окончательным) зацвярджаць

(скреплять) сцвярджаць

утверждать повестку дня — зацвярджаць парадак дня

утверждать в должности — зацвярджаць на пасаду

утверждать договор подписью — сцвярджаць (зацвярджаць) дагавор подпісам

3) (заставлять убедиться) умацоўваць, пераконваць

утверждать кого-либо в каком-либо мнении — умацоўваць чыю-небудзь думку

4) (настойчиво доказывать) сцвярджаць

(говорить) казаць, гаварыць

(уверять) упэўніваць, пераконваць

вы утверждаете, что видели его — вы сцвярджаеце (кажаце, гаворыце, упэўніваеце), што бачылі яго

утверждаться

1) уст. (устанавливаться) устанаўлівацца, усталёўвацца

(укрепляться) умацоўвацца, угрунтоўвацца

(закрепляться) замацоўвацца

2) (убеждаться) умацоўвацца, пераконвацца

3) страд. устанаўлівацца, усталёўвацца

умацоўвацца, угрунтоўвацца

замацоўвацца

зацвярджацца, сцвярджацца

пераконвацца

казацца, гаварыцца

упэўнівацца

см. утверждать

утверждение

1) (действие) устанаўленне, -ння ср., усталяванне, -ння ср.

умацаванне, -ння ср., угрунтаванне, -ння ср.

замацаванне, -ння ср.

неоконч. устанаўліванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.

умацоўванне, -ння ср.

угрунтоўванне, -ння ср.

замацоўванне, -ння ср.

2) зацвярджэнне, -ння ср.

сцвярджэнне, -ння ср.

3) умацаванне, -ння ср.

перакананне, -ння ср.

неоконч. умацоўванне, -ння ср.

пераконванне, -ння ср.

упэўніванне, -ння ср.

см. утверждать 1–3

4) (мнение) сцверджанне, -ння ср.

утверждённый

1) устаноўлены, усталяваны

умацаваны

угрунтаваны

замацаваны

2) зацверджаны

сцверджаны

3) умацаваны

перакананы

см. утвердить

утекать

несовер.

1) (о жидкости) выцякаць

2) перен. разг. (миновать) мінаць

(проходить) праходзіць

(исчезать) знікаць

см. утечь