Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

удушающий

1) прич. які (што) душыць, які (што) задушвае

які (што) удушвае

2) прил. задушлівы

удушлівы

удушение

задушэнне, -ння ср.

удушэнне, -ння ср.

(неоконч. действие) душэнне, -ння ср.

задушванне, -ння ср.

удушванне, -ння ср.

удушённый

задушаны

удушаны

удушить

совер. задушыць

удушыць

удушливо

нареч. задушліва

удушліва

удушливость

задушлівасць, -ці жен.

удушлівасць, -ці жен.

удушливый

в разн. знач. задушлівы

удушлівы

удушливые газы — удушлівыя газы

удушливый воздух — задушлівае (удушлівае) паветра

удушливая среда перен. — удушлівае асяроддзе

удушье

мед. удушша, -шша ср.

припадок удушья — прыпадак удушша

удэ

см. удэге

удэге

удэге нескл., муж., жен.