Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

по́лькаI по́лька, -кі ж., паля́чка, -кі ж.

по́лькаII (танец) по́лька, -кі ж.

по́льский

1. прил. по́льскі;

по́льский язы́к по́льская мо́ва;

2. сущ. (танец) уст. по́льскі, -кага м., паланэ́з, -за м.

польсти́ть сов. (кому) (похвалить) пахвалі́ць (каго), падхвалі́ць (каго); см. льсти́ть 1;

польсти́ться паква́піцца (на што), пага́ліцца (на што), пагна́цца (за чым).

По́льша По́льшча, -шчы ж.;

Респу́блика По́льша Рэспу́бліка По́льшча.

польщённый усце́шаны, паце́шаны; (удовлетворённый чем-л. лестным) задаво́лены;

я польщён его́ приглаше́нием я ўсце́шаны (задаво́лены) яго́ запрашэ́ннем;

он польщён э́той оце́нкой его́ рабо́ты ён задаво́лены (усце́шаны) гэ́тай ацэ́нкай яго́ пра́цы;

польщённый предложе́нием, он согласи́лся на все усло́вия усце́шаны прапано́вай, ён згадзі́ўся на ўсе ўмо́вы.

полюбе́зничать сов. (поухаживать) пазаляца́цца (да каго); нагавары́ць кампліме́нтаў (каму); см. любе́зничать.

полюби́ть сов.

1. палюбі́ць; (почувствовать склонность) упадаба́ць, спадаба́ць;

я полюби́л э́того челове́ка я палюбі́ў (упадаба́ў) гэ́тага чалаве́ка;

он полюби́л теа́тр ён палюбі́ў тэа́тр;

2. (начать любить) пакаха́ць, палюбі́ць;

полюби́ть де́вушку пакаха́ць (палюбі́ць) дзяўчы́ну;

полюби́ться палюбі́цца; (понравиться) упадаба́цца, спадаба́цца.