сопротивле́ние в разн. знач. супраціўле́нне, -ння ср.;
движе́ние сопротивле́ния полит. рух супраціўле́ння;
оказа́ть сопротивле́ние аказа́ць супраціўле́нне;
сопротивле́ние материа́лов физ., техн. супраціўле́нне матэрыя́лаў;
сопротивле́ние органи́зма я́дам супраціўле́нне аргані́зма я́дам (атру́там);
электри́ческое сопротивле́ние физ. электры́чнае супраціўле́нне;
◊
пойти́ по ли́нии наиме́ньшего сопротивле́ния пайсці́ па лі́ніі найме́ншага супраціўле́ння;
сопротивля́емость супраціўля́льнасць, -ці ж.;
сопротивля́ться несов. супраціўля́цца.
сопряга́ть несов., книжн., спец. спалуча́ць;
сопряга́ться возвр., страд. спалуча́цца;
сопряже́ние книжн., спец. спалучэ́нне, -ння ср.;
сопряжённость звя́занасць, -ці ж., спалу́чанасць, -ці ж.;
сопряжённый звя́заны, спалу́чаны;
сопряжённые то́чки физ. спалу́чаныя пу́нкты;
сопряжённые рессо́ры техн. спалу́чаныя рысо́ры.
сопря́чь сов., книжн., спец. спалучы́ць.
сопу́тствие спадаро́жнічанне, -ння ср.;