Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

почива́ть несов., уст.

1. (спать, отдыхать) спаць, адпачыва́ць;

2. (покоиться, лежать в могиле) спачыва́ць.

почи́вший сущ., уст. нябо́жчык, -ка м.

почи́н пачы́н, -ну м., мн. нет.

почина́ть несов., уст., обл. пачына́ць; см. поча́ть;

почина́ться страд. пачына́цца.

почи́ненный папра́ўлены; адрамантава́ны; пала́таны, пала́плены;

почини́ть сов., прям., перен. папра́віць, адрамантава́ць; (положить заплаты) пала́таць, пала́піць.

почи́нка ж. папра́ўка, -кі ж.; рамо́нт, -ту м.;

отда́ть в почи́нку адда́ць папра́віць (адда́ць у папра́ўку, у рамо́нт).

почи́ночный рамо́нтны; папра́вачны;

почи́ночная мастерска́я рамо́нтная майстэ́рня;

почи́нщик рамо́нтнік, -ка м.; папра́ўшчык, -ка м.;