Verbum

соподчиня́ть несов.

1. (одновременно подчинять) супадпарадко́ўваць;

2. грам. рабі́ць сузале́жным;

соподчиня́ться страд.

1. супадпарадко́ўвацца;

2. рабі́цца сузале́жным; см. соподчиня́ть.

сополиме́р спец. супаліме́р, -ра м.

сопостави́мость супаста́ўнасць, -ці ж., супараўна́льнасць, -ці ж.;

сопостави́мый супаста́ўны, супараўна́льны.

сопостави́тельный параўна́льны, супастаўля́льны;

сопостави́тельная грамма́тика параўна́льная грама́тыка;

сопостави́тельный ме́тод параўна́льны (супастаўля́льны) ме́тад;

сопостави́тельный ана́лиз супастаўля́льны ана́ліз.

сопоста́вить сов. супаста́віць, параўна́ць;

сопоставле́ние супастаўле́нне, -ння ср., параўна́нне, -ння ср., параўно́ўванне, -ння ср.;

сопоста́вленный супаста́ўлены, параўна́ны;

сопоставля́ть несов. супастаўля́ць, параўно́ўваць;