венча́ть
1. сов. и несов. (короновать) ист. каранава́ць, вянча́ць;
2. сов., перен. увянча́ць;
3. несов. (соединять церковным браком) вянча́ць;
4. перен. уве́нчваць;
венча́ться
1. сов. и несов. (короноваться) ист. каранава́цца, вянча́цца;
2. сов. (соединиться церковным браком) звянча́цца, павянча́цца, узя́ць шлюб;
3. несов. (соединяться церковным браком) вянча́цца, браць шлюб;
4. несов., перен. уве́нчвацца;
5. страд. каранава́цца; см. венча́ть 1, 3, 4.
ве́нчик м.
1. уменьш.-ласк. ве́нчык, -ка м., вяно́чак, -чка м.;
2. бот., метеор. ве́нчык, -ка м.;
3. (зуба) анат. ве́нчык, -ка м.;
4. (ободок сосуда) ве́нца, -ца ср.;
5. техн. ве́нца, -ца ср.
венчикови́дный бот. венчыкападо́бны.
вепрь вяпру́к, род. вепрука́ м., вепр, род. ве́пра м.; дзік, род. дзіка́ м.
вепс (народ) вепс, род. ве́пса м.
ве́ра в разн. знач. ве́ра, -ры ж.;
ве́ра в себя́ ве́ра ў сябе́;
ве́ра в бо́га ве́ра ў бо́га;
не дава́ть ве́ры кому́-л., чему́-л. не дава́ць ве́ры каму́-не́будзь, чаму́-не́будзь, зняве́рвацца ў кім-не́будзь;
◊
служи́ть ве́рой и пра́вдой служы́ць ве́рай і пра́ўдай;
дать на ве́ру даць напаве́р.