подколе́нный анат. падкале́нны;
подколе́нок анат. падкале́нак, -нка м.
подко́лка ж., разг. падко́лка, -кі ж., падко́лванне, -ння ср.; шпі́лька, -кі ж., падшпі́льванне, -ння ср.; см. подка́лыватьI 1.
подколо́дный / подколо́дная змея́ фольк., бран. гад падкало́дны (папаўзу́чы); га́дзіна падкало́дная; вужа́ка зякра́тая; вы́паўзень змяі́ны; по́гань чарава́тая.
подколоти́ть сов., разг. падбі́ць.
подко́лотыйI
1. падко́латы; падшпі́лены;
2. падко́латы; см. подколо́тьI.
подколо́тьI сов.
1. (приколоть, заколоть) падкало́ць; (шпилькой, булавкой) падшпілі́ць;
2. перен., разг. падкало́ць.
подколо́тьII сов. (наколоть дополнительно) разг. падкало́ць;
подколо́ть дров ещё падкало́ць дроў яшчэ́.