Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

почёт м. паша́на, -ны ж., мн. нет; (уважение) пава́га, -гі ж., мн. нет; (почитание) шанава́нне, -ння ср.; (честь) го́нар, -ру м.;

о́рден Почёта о́рдэн Паша́ны;

пьедеста́л почёта п’едэста́л го́нару;

быть в почёте быць у паша́не;

по́льзоваться почётом карыста́цца паша́най (пава́гай);

ока́зывать почёт выка́зваць паша́ну;

почёт и уваже́ние! паша́на і пава́га!; (в знач.: «моё почтение») маё шанава́нне;

почётность

1. ганаро́васць, -ці ж.;

почётность зва́ния ганаро́васць зва́ння; см. почётный 2;

2. пачэ́снасць, -ці ж.;

почётность предложе́ния пачэ́снасць прапано́вы;

почётность положе́ния пачэ́снасць стано́вішча; см. почётный 3;

почётный

1. (пользующийся почётом) пачэ́сны; (почтенный) шано́ўны; (уважаемый) паважа́ны;

почётный гость пачэ́сны госць;

2. (избираемый в знак почёта, являющийся выражением почёта) ганаро́вы;

почётный акаде́мик ганаро́вы акадэ́мік;

почётное зва́ние ганаро́вае зва́нне;

почётный прези́диум ганаро́вы прэзі́дыум;

почётный карау́л ганаро́вая ва́рта;

почётная гра́мота ганаро́вая гра́мата;

3. (делающий честь) пачэ́сны;

почётное предложе́ние пачэ́сная прапано́ва;

почётный мир пачэ́сны мір.

почива́льня уст. спачыва́льня, -ні ж.;

почива́ть несов., уст.

1. (спать, отдыхать) спаць, адпачыва́ць;

2. (покоиться, лежать в могиле) спачыва́ць.

почи́вший сущ., уст. нябо́жчык, -ка м.

почи́н пачы́н, -ну м., мн. нет.

почина́ть несов., уст., обл. пачына́ць; см. поча́ть;

почина́ться страд. пачына́цца.

почи́ненный папра́ўлены; адрамантава́ны; пала́таны, пала́плены;